“Fedez gabetua naiz, eta, hortaz, ezin dut izan zoriontsua, gizon zoriontsuak bai baitaki bere bizitza ez dela izango erratze zentzugabe bat heriotza saihestezin baterantz. Ez dut oinordetzan jaso ez jainko bat, ez puntu sendo bat lurrean, zeinetatik erakarri jainkoaren arreta;ez dut jaso ere ez eszeptikoaren kar disimulatua, ez arrazionalistaren sotiltasuna, ez ateoaren xalotasun sutsua.

Horregatik, ez naiz ausartzen harririk botatzera nik zalantzan jartzen ditudan gauzetan sinesten dutenei, ezta ere zalantza adoratzen dutenei zalantza iluntasunez inguratua ez balego bezala. Harri horrek neroni joko ninduke, errotik sinesten baitut hau: gizakiaren kontsolamendu-gosea ase ezina da”.

Stig Dagerman

Bachen musikak zuzen garamatzakontsolamendurantz, askatasunerantz eta bestearen bilaketarantz. Johannes-Passion obrak bortizki islatzen du erredentzioranzko ezinbesteko bidea. Nola solastatzen da gizon garaikidea maisulan honekin? Nola egiten diogu aurre saminari eta geure heriotzari, heroiaren duintasunarekin, gurasoen indarrarekin?

Johannes-Passion punta-puntako obra bat da musikaren eta artearen historian. Gizatasunez eta edertasunez betetako obra bat. Bach da gure ispilu argi eta ederra. Agian, Bachek ezagutu zuen Jainkoa.