Kontzertuak

BOSen DENBORALDIA 8-2014-2015


Euskalduna Jauregia.   19:30 h.

F. Mendelssohn: 4. sinfonia La maiorrean, op. 90 “Italiarra”
S. Prokofiev: 1. kontzertua biolin eta orkestrarako, Re maiorrean
G. Enesco: Rapsodia errumaniarra La maiorrean, op. 11, 1.zk.

Boris Belkin, biolina
Pavel Kogan, zuzendaria

DATAK

  • 29 urtarrila 2015       Euskalduna Jauregia      19:30 h.
  • 30 urtarrila 2015       Euskalduna Jauregia      19:30 h.

Ezagutu hemen harpidedunak BOS izatea abantaila guztiak

HAUR PRODIJIOA

Musika da, ziurrenik, zenbait ume prodijiok txiki-txikitatik duten dohain paregabe horrekin maizen lotzen duguna. Gaur entzungo ditugun hiru konposizioak musikaren historian izan diren ume prodijio handienetako batzuek idatzi dituzte: Félix Mendessohn, Sergei Prokofiev eta George Enescuk. Txikitatik instrumentista bikain eta aintzatetsiak izan ziren, eta, gainera, hamar urte bete aurretik, heldutasun paregabeko konposizioak zituzten euren bildumetan.
Felix Mendelssohn musikaren historiako ume prodijio handiena da, kritikari askorentzat, haren maisu Carl Friedrich Zelterrek uste izan zuen bezala, berehala ikusi baitzuen bikaintasuna umearengan. Mozartek hemezortzi urterekin idatzi zuen bere lehen obra handia, K 201 sinfonia La maiorrean, eta Mendelssohnek, aldiz, honakoak idatzi zituen adin hori bete aurretik: harizko instrumentuetarako hamahiru sinfonia, hainbat opera, orkestrarako sinfonia bat, hainbat kontzertu, ganberako musika, lan koralak eta pianorako sonatak eta piezak. Horrez gain, talentu handia zuen inprobisaziorako, baita memoria prodijiotsua ere; izan ere, opera oso bat lagundu zezakeen, eta Bach, Händel, Haydn, Mozart eta Beethovenen lanak interpretatu zitzakeen partitura barik, behin bakarrik irakurri bazituen ere. Hamabi urteko Mendelssohn gaztearekin lehen topaketa izan ostean, Goethek harreman pertsonal eta profesional estua izan zuen harekin, eta honakoa esan zuen: “Mozart entzun nuen zazpi urte zituenean. Bien artean bazegoen alderik: Mozarten musika umetxo baten hitzak bezalakoa iruditu zitzaidan; Mendelssohnena, aldiz, pertsona heldu baten hizketa iruditu zitzaidan”. Bien arteko azken topaketa 1830ean izan zen, konpositore alemaniarrak Italiara bidaiatu aurretik; bertan, inspirazioa hartu eta gaur gauean entzungo dugun sinfonia idazten hasi zen. Urtebete geroago, Goethe hil zen.
1829an, hogei urte zituela eta jadanik artista ospetsua zela, Mendelssohnek hainbat bira hasi zituen Europan zehar pianista eta zuzendari gisa. Lehenengo birak Londresera eta Eskoziara eraman zuen, eta, bertan, “Hebridak” obertura eta bere hirugarren sinfonia “Eskoziarra” idazteko inspirazioa hartu zuen. Belaunean ondoeza izan ostean, eta bi hilabetez atseden hartu ondoren, 1830ean, lehen aldiz izan zen Italian. Veneziatik familiari idatzi zion: “Azkenik Italian, bizitzako poztasun handitzat hartu izan dudan guztia orain hasten ari da. Eta oso gustuko dut”.  Veneziaz gain, Napoli eta Erroma ere bisitatu zituen. Handik, bere arreba Fannyri idatzi zion 1831ko otsailaren 22an: “Beste behin ere energia berriarekin hasi naiz konposatzen, eta Sinfonia Italiarrak aurrerapauso handia egin du. Orain arte idatzi dudan piezarik dibertigarriena izango da, batez ere azken mugimendua”.
Idazten energia handiarekin hasi bazen ere – lehenengo mugimendua Napolitik joan baino lehen bukatu zuen, 1831ko hasieran– , Mendelssohnek bi urte eman zituen obra amaitzeko, Londresko Elkarte Filarmonikoak egindako enkargu bat betetzeko garaiz. Bertan estreinatu zuen bere zuzendaritzapean, 1833ko maiatzaren 13an. Berehala oso arrakastatsua izan zen arren, konpositorea ez zen inoiz gustura sentitu lan horrekin; 1834. urtean lana berrikustea erabaki zuen, eta, ondoren, bizirik zegoen bitartean hori argitaratzeari uko egin zion. Horregatik, Laugarren Sinfonia dela esaten da, nahiz eta, kronologikoki, idatzi zuen hirugarrena izan.
“Italiarrak” Mendelssohnek Italiako artearen (pintura italiarraren zale handia izan zen, baita akuarelista nabarmena ere), jendearen eta paisaien inguruan izandako inpresioak islatzen ditu. Azken mugimenduko saltarelloa da bertako musikari egindako erreferentzia bakarra. Sinfonia klasikoaren ereduari jarraiki, lau mugimendutan idatzita dago. Allegro vivacearen lehenengo konpas ospetsu eta indartsuek Italiak Mendelssohni transmititu zion alaitasuna eta jai giroa deskribatzen dute, baita konpositorearen orkestra-kolorearen trebetasuna ere. Bigarren mugimenduko Andante con moto pasarteak elegia izaera du, eta, ziurrenik, Napoliko prozesio-abestiren batean dago inspiratuta. Hirugarren mugimendua, Con moto moderato, obrako mendelssohniarrena, hirukotedun minuetoa da; bertan, nabarmentzekoa da tronpak protagonista dituen erdiko sekzioko fanfarrea, eta horiek amaierako konpasetan ere agertuko dira labur. Amaierako mugimenduko Prestoak, Saltarella izenekoak, bi dantza italiar garatzen ditu: salterello erromatarra eta tarantela napoliarra, benetako doinu folklorikoetan inspiratuta.
Sergei Prokofievek oso txikitatik agertu zuen musikarako pasioa, arratsaldero ama pianoa ikasten entzuten zuenean. Teklatura iritsi bezain laster, praktikatzen hasi zen, eta, bost urterekin, bere lehen konposizioa idatzi zuen: Gallop indio. Berak idatzitako libreto baten laguntzaz, lagunekin batera jolasten zen ume-jolasetan oinarrituta, bederatzi urterekin bere lehen opera idatzi zuen: Erraldoia. Urtebete geroago, Moskura bidaiatu zuen, eta, han, Sergei Taneyev konpositorea, Errusiako hiriburuko kontserbatorioko zuzendaria, hunkituta geratu zen Prokofiev jotzen entzun eta gero; ondorioz, bere musika-hezkuntzaz arduratu zen ordutik aurrera. Prokofiev xake jokalari gisa ere nabarmendu zen zazpi urte zituenetik, eta garaiko munduko txapeldun batzuen aurka ere jokatu zuen.
1915ean, hogeita bat urte zituela, Errusiako konpositore ospetsuenetakoa zela, konposatu zituen biolinerako bi kontzertuetako lehena idazten hasi zen. Mariinski Antzokiko zuzendari Albert Coatesak animatuta, urte horretan Dostoievskyren eleberrian oinarritutako opera Jokalaria ere idazten hasi zen. Horregatik, biolinerako 1. kontzertua alde batera utzi zuen aldi batez, eta azken hori 1917an amaitu zuen, Errusiako Iraultzaren urtean. Herrialdeko ezegonkortasunaren ondorioz, kontzertua ezin izan zen 1923ko urriaren 18ra arte estreinatu. Gainera, Parisko Operan izan zen estreinaldia, Errusiako auditorium batean izan beharrean. Estreinaldiak interesa piztu bazuen ere, Serge Koussevitzkyren zuzendaritzapean egindako Parisko Operaren Orkestraren interpretazioak bat egin zuen Stravinskyren haize-zortzikotearen premièrearekin, eta ez zituen bete Frantziako kritikaren itxaropenak, harrigarria bada ere, oso “mendelssohniartzat” jo baitzuen. Hala ere, Nathan Milsteinek eta Vladimir Horowitzek kontzertu horren gainean Moskun egindako ondorengoko interpretazioak, biolin eta pianorako bertsioan, eta, batez ere, Joseph Szigetik hurrengo urtean Pragako Musika Modernoaren Jaialdian egindako interpretazioak toki pribilegiatuan jarri zuten, gaur egun biolinerako kontzertuen errepertorioan daukan tokian, alegia.
Jatorrian, mugimendu bakar gisa sortu zen, eta, geroago, hiru mugimenduko kontzertu bihurtu zuen partitura. Bere esaldi ospetsuenetakoari leial: “Imitazioa gorroto dut, baliabide estereotipatuak gorroto ditut”, tradiziozko ordena tempo moderatuko muturreko mugimenduekin ordezten da, eta bigarren mugimendua oso azkarra da. Bakarlariak interpretatutako doinu gogoetatsu batekin hasten da obra, eta pixkanaka-pixkanaka izaera arduragarria hartzen du biolinaren ahotsarekin, gainerako orkestraren ezaugarri akustikoek indartuta. Bigarren mugimenduko Scherzo vivacissimoak biolin bakarlariaren harmonikoen bilduma bikain eta eraginkorra, Glissandi ysulpontivello, eskaintzen du, eta obra osoan sumatzen den izaera onirikoa areagotzen laguntzen du. Finaleko Moderatoak ordura arte transmititutako askotariko emozioak uztartzen ditu, Prokofievek kontzertu hau amaitzeko erabilitako edertasun eta lirikotasunaren bitartez.
George Enescu zuzendari, konpositore eta biolinista oso txikitan hasi zen musika idazten. Lurralde errumaniarra, bost urte zituenean biolin eta pianorako konposatu zuen pieza, bere bilduman agertzen den lehen lana da. Bi urte geroago, Vienako kontserbatorioan onartu zuten “dispentsadun” bigarren ikaslea bihurtu zen (bertara ezin ziren sartu hamalau urte bete arte). Lehena Fritz Kreisler izan zen. Hamar urterekin, kontzertu pribatu bat eskaini zuen Frantzisko Jose enperadorearen aurrean, eta hamahiru urterekin ikasketak bukatu zituen kontserbatorioan. Errumaniako musika-enbaxadorea, gaztetatik eskuratu zuen ospe handia konpositore eta biolinista gisa, eta kontzertuak eskaini zituen Europako eta Ameriketako areto onenetan, adibidez, Bilboko Elkarte Filarmonikoan, 1914an eta 1931n.
Hogeita bat urte zituenean, 1901ean, bere bi rapsodia errumaniarrak idatzi zituen. Konpositorearentzat “lotutako doinu segida bat, garrantzi handirik gabekoak” ziren, beste partitura batzuk baino interes txikiagoko gaztetako lanak; hala ere, bere bi konposizio ezagunenetakoak dira historian. Bukaresteko Orkestra Filarmonikoak estreinatu zituen 1903an, Enescuren beraren zuzendaritzapean, eta gaur egun eragiten duten berotasun berarekin hartu zituzten. Atal motel eta azkarren arteko txandakatzeak eta poztasunaren eta espiritu ijito erakargarriaren islak Liszten Rapsodia Hungariarrak ekartzen dituzte gogora, nahiz eta Enescuk orkestra aukeratu zuen lanaren protagonista gisa, pianoaren ordez. 1. Rapsodia La maiorrean dago idatzita, eta, bigarren rapsodia bezala, orkestazio bikainagatik nabarmentzen da. Errumaniako folkloreko abesti eta dantzen nahasketan dago inspiratuta –adibidez, hasierako doinua, “Am un leu ºivreausã-l beau" (Txanpon bat daukat eta edan nahi dut), lau urte zituela biolin irakasle izan zuen Lae Chioru biolinista ijitoarena-. Rapsodiak errepikapenaren baliabidea garatzen du, apurka-apurka doinuen abiadura eta intentsitatea areagotuta, ageriko climaxa lortu arte.

Zalantza barik, pozez betetako amaiera, talentuz betetako gau baterako.

 

Patricia Sojo

BIOLINAREN ESKOLA ERRUSIARRA
XX. mendean, biolinaren eskola errusiarrak lekukoa hartu zien eskola italiar, frantziar, alemaniar eta franko-belgikarrari, aurreko garaietan eskola horiek nabarmendu ziren eta. Tradizio handi horretako kideak dira kontzertu hauetan bisitatuko gaituzten bi artistak, biak ere Yankelevich maisuaren ikasleak izandakoak Moskuko Kontserbatorioaren garairik onenean. Pavel Koganen kasuan (Leonidas entzutetsuaren semea), orkestra-zuzendaritzak biolinak baino protagonismo handiagoa hartu du bere ibilbidean. Izan daitekeen konbinaziorik onena, Prokofieven kontzerturako.
 

Info covid

Gertakarien egutegia

Al
As
Az
Og
Or
La
Ig

Erlazionatutako ekitaldiak

Denboraldia 2023-2024
08
Api
2024
>Cámara 07

Cámara 07

Lekua: Euskalduna Jauregia

I

BOSen hari eta perkusio ensemblea

Actea Jiménez, perkusioa
Samuel García, biolina
David García, biolina
Leire Moreno, biola
Diego Val, biolontxeloa
Carolina Bartumeu, biolontxeloa

ARVO PÄRT (1935)

Fratres

DANIEL WOHL (1980)

Exchange

BOSen hari-laukotea

Samuel García, biolina
David García, biolina
Leire Moreno, biola
Carolina Bartumeu, biolontxeloa

ANTON VON WEBERN (1883 – 1945)

Langsamer Satz

II

BOSen hari-seikotea

David García, biolina
Samuel García, biolina
Isabel Aragón, biola
Asier Arabolaza, biola
Diego Val, biolontxeloa
Jaime Puerta, biolontxeloa

JOHANNES BRAHMS (1858 – 1924)

1. Seikotea Si bemol Maiorrean Op. 18

I. Allegro ma non troppo
II. Andante ma moderato
III. Scherzo: Allegro molto
IV. Rondó: Poco allegretto e grazioso

Informazioa eta sarrerak
Denboraldia 2023-2024
11 - 12
Api
2024
>Samy Moussa eta Dvoráken 7. sinfonia

Samy Moussa eta Dvoráken 7. sinfonia

Lekua: Euskalduna Jauregia

Oso ustekabe atsegina izan da azken urteotan Samy Moussaren musika ezagutzea eta ikus-entzuleekin duen konexio onaren lekuko izatea. Bere lana ezagutzen jarraitu ahalko dugu Adrano biolinerako kontzertuaren bidez, Karen Gomyo bikainaren eskutik; gainera, zuzendari-lanetan arituko da Nielsenen musikarekin eta Antonin Dvoráken 7. sinfonía kartsuarekin.

Samy Moussa, zuzendaria
Karen Gomyo, biolina


I

CARL NIELSEN (1865 – 1931)

Helios obertura Op. 17

ANTONIN DVORAK (1841 – 1904)

Erromantza biolin eta orkestrarako fa minorrean Op. 11*

Karen Gomyo, biolina

SAMY MOUSSA (1984)

Kontzertua biolin eta orkestrarako “Adrano”**

I.
II. Cadenza
III.
IV. Epilogue

Karen Gomyo, biolina

II

ANTONIN DVORAK (1841 – 1904)

7. sinfonia re minorrean Op. 70

I. Allegro maestoso
II. Poco Adagio
III. Scherzo (Vivace)
IV. Finale (Allegro)

*Lehen aldiz BOSen eskutik
**Estreinaldia Espainian

Informazioa eta sarrerak
Denboraldia 2023-2024
18 - 19
Api
2024
>Pahud eta Mahlerren 5. sinfonia

Pahud eta Mahlerren 5. sinfonia

Lekua: Euskalduna Jauregia

Emmauel Pahud aspaldi kokatu zen txirularen esparruko gailurrean. Bere ibilbidean ziztu bizian gertatu da dena 22 urte zituela Berlingo Filarmonikoan bakarlari-plaza lortu zuenetik; bera zuzenean entzun dutenek diote bere musika amasaren luzapena bezalakoa dela. Zuzendari-titular gisa egindako ibilbideari agur esaten hasteko, Erik Nielsenek Mahlerren S. sinfonía eskainiko digu, eta haren gailurrez, haranez eta adagietto ederraz gozatuko dugu.

Abono:

XX Century Classics


C. Nielsen: Flauta eta orkestrarako kontzertua
W.A. Mozart: Andante do maiorrean, flauta eta orkestrarako K. 315
G. Mahler: 5. sinfonia do minor sostenituan

Emmanuel Pahud, xirula
Erik Nielsen, zuzendaria

Informazioa eta sarrerak
Denboraldia 2023-2024
25 - 26
Api
2024
>Erik Nielsenek Heroi bizitza bat zuzenduko du

Erik Nielsenek Heroi bizitza bat zuzenduko du

Lekua: Euskalduna Jauregia

Ein He/denleben zuzendari-lana da. Richard Straussek berak zuzendu zuen lehen emanaldian; hala ere, beste zuzendari handi bati eskainita zegoen, Mengelberg zuzendariari eta Concertgebouweko orkestrari, hain zuzen ere. Nielsenek poema sinfoniko izugarri hau aukeratu du titular gisa denboraldi honetan emango duen azken kontzerturako. Programa osatzeko, Schönberg eta Saint-Saëns musikagileen beste bi pieza ezagun izango ditugu entzungai, eta aipatzekoa da Alexandre Kantorow karismadunaren presentzia.


Charla preconcierto
2024/04/26 • 18:00 • Euskalduna. 5H Aretoa Terraza


A. Schonberg: Orkestrarako bost pieza, op. 16
C. Saint-Saëns: Piano eta orkestrarako 5. kontzertua Fa maiorren, 103. op. “Egiptoarra”
R. Strauss: Heroiaren bizitza bat, op. 40

Alexandre Kantorow, pianoa
Erik Nielsen, zuzendaria

Informazioa eta sarrerak